Waarvoor kom je hier?

De leeftijd van ongeveer 12-18 jaar, zeg maar je middelbareschooltijd, is een belangrijke periode. Om je heen hoor je dat je in de puberteit zit. In deze fase van je leven ben je vaak met andere dingen bezig dan op de basisschool: met wie je bent of wilt zijn, met fysieke veranderingen, met seksualiteit en relaties. Dat kan allemaal soepel gaan, maar ook verwarrend zijn, of irritant, of teleurstellend.

Gekoppeld aan hoogbegaafd zijn – of aan dat je omgeving zegt dat je dat wel zult zijn, superirritant soms -, en alles wat daarbij komt kijken (nooit hebben hoeven leren, altijd alles uitstellen en ermee weg komen, want als je héél even een beetje in de actie schiet, is het resultaat alweer prima, weinig aansluiting met leeftijdgenoten, bezig zijn met andere vraagstukken dan klasgenoten, al veel eerder dan anderen nadenken over jezelf, de zin van het leven en waarom je ouders je nog steeds als een klein kind behandelen), kan het leven knap ingewikkeld zijn.

In je middelbareschooltijd zoek je contact met mensen die zoveel mogelijk op je lijken. Gelijkgestemden noemen we dat. Met hen vorm je een groep. Soms stel je dat contact nog even uit. Dan kan je je eenzaam voelen, of buitengesloten.

Je wordt geacht om serieus te gaan leren. Soms doe je dat niet en krijg je steeds meer tegenzin om nog naar school te gaan. Of: naar school gaan is wel leuk vanwege je vrienden, maar niet vanwege de vakken en docenten. Er zijn veel belangrijker zaken om je mee bezig te houden dan school. Sport, gamen, appen en Snapchatten en Tumblr, met je vrienden omgaan.

Je wordt verliefd (of juist niet).

Je moet opeens gaan kiezen voor een profiel, en verderop een vervolgopleiding terwijl je helemaal nog niet weet wat je eigenlijk wilt.

Ook de verschillende uitdagingen rond alcohol, drugs en seks kunnen je flink in verwarring brengen. Iedereen bemoeit zich met je (doet alsof hij/zij je moeder is en het beter weet). Ze hebben natuurlijk het beste met je voor. En ondertussen zit jij met die bemoeiallen.

Als je nou last hebt van iets van het bovenstaande, langer dan eventjes, en erger dan dat je er met je vrienden en/of ouders uit kunt komen, dan kan hulp van buitenaf heel welkom zijn. Of misschien niet meteen welkom, maar wel zinvol.