Begeleiding ouders van een hoogbegaafd kind

Als ouder van een (vermoedelijk) hoogbegaafd kind heb je het vaak bepaald niet gemakkelijk. Elk kind heeft natuurlijk zijn gebruiksaanwijzing, maar dit kind heeft er een in geheimtaal, zo lijkt het soms.

• Je kind denkt op een andere manier en legt bijzondere en soms op het oog bizarre verbanden.
• Hij denkt na over zingevingsvraagstukken, waar zijn leeftijdsgenootjes nog helemaal niet mee bezig zijn en lijkt daarmee járen ouder dan zijn leeftijd.
• Hij heeft behoefte aan veel prikkels, hetzij op leergebied (eindeloze vragen stellen en over een bepaald onderwerp alles willen weten), hetzij fysiek (geen seconde stilzitten).
• Leuk, al die prikkels die hij almaar zoekt, maar hij wordt er doodmoe en/of heel chagrijnig van: overprikkeld dus. Heeft dan tijd nodig om tot rust te komen, of moet ontladen en dan is zijn broertje/zusje/jij de pineut.
• Tegelijkertijd lijkt je kind soms jonger dan zijn leeftijd, want hij huilt om niets of heeft veel behoefte aan even knuffelen/veiligheid. Je kind kan inflexibel zijn: als het anders gaat dan afgesproken hoor je al snel: “Dat is niet eerlijk!” Of: “Ik móet helemaal niks!”
• Je verzandt in eindeloze discussies, waarbij je kind al jong beter kan argumenteren dan jij en geen ‘nee’ accepteert.
• En dan is er nog de intensiteit, de gevoeligheid (óvergevoeligheid, zegt de omgeving dan). Verdrietig is dieptriest, boos is ontploffend. Alle emoties worden opgepikt, en niet gefilterd, dus je kind is doodmoe en/of overprikkeld.