Is hoogbegaafdheid een probleem?

Laten we beginnen met het allerbelangrijkste: hoogbegaafdheid is geen stoornis. Het is geen afwijking. Het is geen probleem dat opgelost moet worden. Hoogbegaafdheid is normaal.

Alleen…. het wijkt af van het gemiddelde, en het wijkt daarvan verder af dan ‘gewoon leuk slim’. Door dit grotere verschil met ‘gemiddeld’ wordt hoogbegaafdheid soms gezien als abnormaal, als problematisch, als zorgwekkend. Maar: het gemiddelde is precies dat wat het woord al zegt: het gemiddelde van alle variaties. Niet alleen de dichtbij-variaties; ook de verder-weg variaties.

Maar….

Hoogbegaafdheid hoeft dus vanuit zichzelf geen probleem te zijn. In interactie met de omgeving ontstaan er soms echter wel problemen.

Een kind krijgt niet het leerstofaanbod dat nodig is. Demotivatie, onderpresteren, somberheid of gedragsproblemen liggen dan op de loer.
Datzelfde geldt voor volwassenen, natuurlijk.

Een kind kan zich onbegrepen voelen, en daardoor raar, gek, vreemd, een misfit. Een kind kan twijfelen aan zijn eigen sociale vermogens, verdrietig worden, acting-out gedrag laten zien of onzichtbaar worden.
De volwassene die vroeger dat kind was, leeft continu met de rem erop. Hij is niet anders gewend, weet niet beter.  maar het wringt wel. En als het maar hard genoeg wringt, daar dat een depressie, een burn-out of een prikkelbare darm opleveren – om maar nee dingen te noemen.

In die situaties is er ondersteuning nodig. Om het kind te helpen begrijpen hoe hij in elkaar zit, dat hij niet gek of afwijkend is. En vooral: wat hij kan doen om zich weer goed te gaan voelen.
Om samen met jou op zoek te gaan naar enerzijds jouw eigenheid. En anderzijds te zoeken naar jezelf blijven en afstammen in een werelds die niet lijkt te passen.